Czym jest metoda DENEMS?

Metoda fizjoterapeutyczna Developmental Neuro-Motor Stimulation (DENEMS)
kierowana jest do dzieci i młodzieży cierpiących z powodu nerwowo-motorycznych
zaburzeń powstających w procesie rozwoju organizmu, od urodzenia, aż do
zakończenia procesów wzrostowych. Grupa docelowa obejmuje dzieci z wszelkimi
dysfunkcjami układu nerwowego (mózgowe porażenie dziecięce, wady rozwojowe
rdzenia kręgowego), zespołami genetycznymi, zaburzeniami przetwarzania
sensorycznego, w stanach pourazowych, pooperacyjnych oraz z wadami postawy
ciała. Metodę DENEMS można sklasyfikować jako podejście neurofizjologiczne oraz
neurorozwojowe.

W metodzie DEMENS istotną rolę odgrywają trzy zmienne charakteryzujące
pacjenta: wiek, poziom niepełnosprawności (wyrażony za pomocą skali Gross Motor
Function Classification Score (GMFCS) oraz dominujący typ zaburzeń napięcia
mięśniowego (hiper- vs hipotonia). Wszystkie z nich wpływają na dobór środków
terapeutycznych. Odmienne podejście stosowane jest u niemowląt, u dzieci w wieku
przedszkolnym i wczesnoszkolnym, oraz u młodzieży. Inne środki dedykowane są
osobom o wysokim stopniu niepełnosprawności (GMGCS IV-V) oraz pacjentom z
niepełnosprawnością umiarkowaną i lekką (GMFCS I-II), jak również z podwyższonym
(hipertonia) i obniżonym (hipotonia) napięciem mięśniowym. Proces terapeutyczny
obejmuje młodych pacjentów w całym okresie ich rozwoju i dojrzewania, od
momentu urodzenia do zakończenia procesów wzrostowych, tj. do czasu uzyskania
pełnego skostnienia szkieletu. W całym tym okresie podstawową zasadą metody
pozostaje utrzymanie ciągłości procesu usprawniania, przez co przybiera on
jednolity charakter i opiera się o spójnie ewoluujące cele terapeutyczne.

 

Autorzy:
dr Anna Gogola oraz dr hab. Rafał Gnat