Kategoria: masaż

Co ten masażysta robi z moim ciałem? – O technikach masażu, które warto znać

Jeśli kiedykolwiek leżałeś na stole do masażu i zastanawiałeś się, co takiego robi masażysta z Twoim ciałem, to ten tekst jest dla Ciebie. Każdy dotyk, ruch i ucisk są przemyślane i mają swoje zadanie. Przyjrzyjmy się z bliska najważniejszym technikom masażu i temu, jak działają na Twoje ciało.

1. Głaskanie – delikatny początek i końcowe ukojenie    

To pierwsze, co poczujesz, gdy masażysta zacznie swoją pracę. Głaskanie to lekkie, płynne ruchy, które przesuwają się po skórze. Wygląda jak relaksacyjna przyjemność, ale kryje się za nim cała magia.

Dlaczego to robią?

• Rozgrzewają skórę i przygotowują mięśnie do intensywniejszej pracy.
• Pobudzają krążenie, co oznacza więcej tlenu i substancji odżywczych dla tkanek.
• Uspokajają układ nerwowy, co pozwala się rozluźnić.

2. Rozcieranie – na drodze do głębszego rozluźnienia

Gdy głaskanie się kończy, nadchodzi czas na mocniejsze ruchy. Rozcieranie polega na dociskaniu skóry i mięśni, często okrężnych ruchach, które wydają się bardziej intensywne.

Co to daje?

• Rozbija napięcia w głębszych warstwach mięśni.
• Zwiększa elastyczność tkanek i przyspiesza regenerację.
• Pomaga usunąć toksyny i produkty przemiany materii, np. kwas mlekowy.

3. Ugniatanie – chwytanie mięśni w dłonie

Ugniatanie to technika, którą najczęściej się kojarzy z masażem. Masażysta chwyta mięśnie jak ciasto i ugniata je w swoich dłoniach. Brzmi zabawnie? Może, ale efekty są bardzo poważne!

Dlaczego to robią?

• Rozluźnia mięśnie i zwiększa ich elastyczność.
• Pobudza układ krwionośny i limfatyczny.
• Pomaga właśnie w tych napiętych, obolałych miejscach.

4. Wyciskanie – cyrkulacja krwi na najwyższych obrotach

Podczas wyciskania masażysta wykonuje mocne ruchy, dociskając mięśnie w kierunku serca. Ta technika działa jak naturalna pompa dla Twojego organizmu.

Co się wtedy dzieje?

• Poprawia się przepływ krwi i limfy.
• Mięśnie szybciej się regenerują.
• Obrzęki? Zapomnij o nich!

5. Oklepywanie – delikatne klapsy dla Twoich mięśni

Oklepywanie to rytmiczne uderzenia dłońmi – opuszkami palców, krawędzią dłoni lub całą powierzchnią. Wydaje się dynamiczne i energiczne, ale jest przemyślane.

Dlaczego to robią?

• Pobudzają mięśnie i poprawiają ich napięcie.
• Dodają energii i działają stymulująco.
• Zwiększają ukrwienie, co oznacza szybszą regenerację.

6. Wibracje – uspokajające drgania

Wibracje to szybkie, ale delikatne drgania, które masażysta wprowadza w Twoje ciało. Niektórym przypominają one kołysanie – i faktycznie, coś w tym jest.

Co się dzieje z Twoim ciałem?

• Mięśnie się rozluźniają, zwłaszcza te głębsze.
• Układ nerwowy się uspokaja.
• Łagodzi się ból, szczególnie w stanach przewlekłego napięcia.

7. Rozciąganie – stretching dla elastyczności

W trakcie masażu możesz odczuć, że masażysta delikatnie rozciąga Twoje mięśnie. To nie przypadek – rozciąganie to ważna technika, która wspiera elastyczność.

Dlaczego to robią?

• Zwiększa się zakres ruchu w stawach.
• Mięśnie stają się bardziej elastyczne.
• Napięcia odchodzą w zapomnienie.

8. Tarcie – precyzyjna praca na małych obszarach

Tarcie to intensywna, miejscowa technika, która dociera do głębokich warstw mięśni i powięzi. Może być odczuwana intensywnie, ale to dzięki niej pozbędziesz się wielu przewlekłych dolegliwości.

Co się dzieje?

• Rozluźnia się zrosty i napięcia w powięzi.
• Mięśnie odzyskują pełną funkcjonalność.
• Zmniejsza się ból w konkretnych punktach.

9. Rolowanie – wałkowanie na głębokie napięcia 

Rolowanie to technika przypominająca ugniatanie, ale z toczącym ruchem. Idealna dla większych grup mięśniowych, jak uda czy plecy.

Dlaczego to robią?

• Rozluźnia mięśnie i powięzie.
• Poprawia elastyczność i ukrwienie.
• Działa relaksacyjnie i regeneracyjnie.

Każda technika masażu ma swoje konkretne zastosowanie i cel. Więc następnym razem, gdy będziesz na stole do masażu, możesz zaskoczyć masażystę, mówiąc: „O, to chyba tarcie, prawda?” 😀

Trening funkcjonalny w fizjoterapii – skuteczna metoda regeneracji

Trening funkcjonalny to rodzaj ćwiczeń, których celem jest wszechstronne wzmocnienie mięśni bez nadmiernej rozbudowy masy mięśniowej. Podstawą jest funkcjonalność ruchu, czyli możliwość jego wykorzystania w życiu codziennym, co sprawia, że trening ten jest szczególnie praktyczny i efektywny. Dzięki różnorodnym ćwiczeniom angażujemy całe ciało, a nie tylko pojedyncze partie mięśniowe, co prowadzi do harmonijnego rozwoju sylwetki.

Zalety treningu funkcjonalnego

Trening funkcjonalny koncentruje się na naturalnych wzorcach ruchowych, takich jak przysiady, wykroki, podnoszenie przedmiotów, skręty tułowia czy podciąganie. Ćwiczenia wykonywane są w szybszym tempie i z wieloma powtórzeniami, co pozwala na zwiększenie wydolności organizmu, poprawę koordynacji oraz rozwój gibkości.

Regularna praktyka pozwala na:

• zwiększenie siły funkcjonalnej, co ułatwia codzienne czynności,
• poprawę mobilności i stabilizacji ciała, redukując ryzyko kontuzji,
• wzrost świadomości ciała i poprawę postawy,
• zapobieganie bólom kręgosłupa oraz innym dolegliwościom wynikającym z przeciążeń,
• zwiększenie wytrzymałości mięśniowej i poprawę kondycji.

Dla kogo jest trening funkcjonalny?

Taki system ćwiczeń można zastosować w każdej grupie wiekowej oraz na różnych poziomach zaawansowania. Doskonale sprawdza się zarówno u osób początkujących, które chcą poprawić swoją ogólną sprawność, jak i u zaawansowanych sportowców szukających dodatkowego bodźca do treningu. Jest również polecany osobom po urazach, jako forma rehabilitacji i wzmacniania mięśni głębokich.

Trening funkcjonalny w fizjoterapii

Trening funkcjonalny znajduje szerokie zastosowanie w fizjoterapii. Może być wykorzystywany do poprawy sprawności pacjentów po urazach, operacjach czy w przypadku schorzeń układu ruchu. Dzięki indywidualnemu dostosowaniu ćwiczeń do potrzeb pacjenta możliwe jest wzmacnianie mięśni, poprawa stabilizacji stawów oraz zwiększenie zakresu ruchu. Jest szczególnie polecany osobom z problemami z kręgosłupem, osobom starszym oraz pacjentom przechodzącym rehabilitację po kontuzjach sportowych.

Jak wygląda typowa sesja treningu funkcjonalnego?

Trening funkcjonalny może być realizowany w formie ćwiczeń z ciężarem własnego ciała lub z wykorzystaniem sprzętu, takiego jak:

• piłki lekarskie,
• kettlebells,
• gumy oporowe,
• bosu,
• trx,
• sztangi i hantle.

Typowy trening składa się z kilku etapów:

1. Rozgrzewka – dynamiczne ćwiczenia przygotowujące ciało do wysiłku (skoki, krążenia, wykroki).
2. Część główna – zestaw ćwiczeń wzmacniających i poprawiających koordynację.
3. Ćwiczenia stabilizacyjne – angażujące mięśnie głębokie (planki, ćwiczenia na niestabilnym podłożu).
4. Rozciąganie i regeneracja – wyciszenie organizmu oraz poprawa elastyczności mięśni.

Podsumowanie

Trening funkcjonalny to doskonały wybór dla osób, które chcą poprawić swoją sprawność fizyczną w sposób praktyczny i dostosowany do codziennych aktywności. Dzięki temu, że można go modyfikować i dostosowywać do indywidualnych potrzeb, jest dostępny dla każdego – niezależnie od wieku czy poziomu zaawansowania. Regularne ćwiczenia przynoszą wymierne korzyści zdrowotne, poprawiając jakość życia i zmniejszając ryzyko urazów. Ponadto, jego zastosowanie w fizjoterapii sprawia, że jest skuteczną metodą wspomagającą powrót do pełnej sprawności po urazach i operacjach.

Wczesna diagnoza – dlaczego to tak istotne?

Dlaczego wczesna diagnoza nieprawidłowości rozwojowych u dziecka jest tak ważna?

Czas odgrywa kluczową rolę w rehabilitacji i wspieraniu prawidłowego rozwoju dziecka. W przypadku zaobserwowania jakichkolwiek niepokojących sygnałów w rozwoju ruchowym, poznawczym czy społecznym, szybka diagnoza może znacząco wpłynąć na dalszy przebieg terapii.

Każdy etap rozwoju dziecka, szczególnie w pierwszych latach życia, jest fundamentem dla kolejnych umiejętności. Jeśli w tym czasie utrwali się nieprawidłowy wzorzec ruchu, może to wpłynąć na późniejsze etapy rozwoju motorycznego i wpłynąć negatywnie na codzienne funkcjonowanie.

Jakie są korzyści z wczesnej diagnozy?

1. Zapobieganie utrwaleniu błędnych wzorców ruchowych – Dzięki odpowiednio dobranej terapii dziecko ma szansę rozwijać się zgodnie z naturalnym rytmem.
2. Większa skuteczność terapii – Im wcześniej zostaną podjęte działania, tym większa szansa na szybką poprawę. Mózg dziecka ma wyjątkową zdolność adaptacji w pierwszych latach życia, co sprzyja skutecznym efektom terapii.
3. Wsparcie rozwoju emocjonalnego i społecznego – Wczesna interwencja pomaga uniknąć potencjalnych trudności w budowaniu relacji z rówieśnikami czy osiąganiu kolejnych kamieni milowych rozwoju.
4. Lepsze przygotowanie dla rodziców – Wczesna diagnoza daje opiekunom czas na naukę, jak wspierać swoje dziecko w codziennych aktywnościach.

Jak rozpoznać, że coś jest nie tak?
Warto zwracać uwagę na takie sygnały jak:

• brak osiągania kolejnych kamieni milowych (np. siadania, raczkowania czy chodzenia),
• asymetryczne ruchy,
• nadmierna wiotkość lub sztywność mięśni,
• trudności w skupieniu uwagi czy kontaktach z innymi.

Co zrobić, gdy zauważysz niepokojące objawy?
Nie zwlekaj! Skonsultuj się z pediatrą, neurologiem dziecięcym lub fizjoterapeutą. Wczesna konsultacja może być kluczem do prawidłowego rozwoju Twojego dziecka.

Jak długo może trwać rehabilitacja dzieci?

Rehabilitacja dzieci to złożony proces. Czas trwania zależy od wielu czynników, takich jak: wiek dziecka, stopień zaburzeń oraz intensywność terapii.
Poniżej analizujemy najważniejsze aspekty związane z fizyczną rehabilitacją najmłodszych.

Stopień zaburzeń i cel rehabilitacji

Łagodne wady postawy.
Problemy związane z nieprawidłowym, często obniżonym napięciem mięśniowym prowadzą do wad postawy takich jak koślawość kolan, płaskie bądź płaskokoślawe stopy czy drobne asymetrie ciała. Przy systematycznych ćwiczeniach i korekcji w ciągu dnia, mogą być wyrównane w ciągu nawet kilku miesięcy. Regularne ćwiczenia i odpowiednie nawyki (np. prawidłowa postawa podczas codziennych czynności) odgrywają tutaj kluczową rolę.

Złożone wady postawy
Skolioza czy deformacje klatki piersiowej wymagają terapii trwającej wiele długich miesięcy, a czasami i lat. Głównie oparta jest ona na technikach manualnych, ćwiczeniach oddechowych, elongacyjnych i wzmacniających. W niektórych jednak przypadkach konieczne jest wsparcie w postaci gorsetu.

Urazy i kontuzje
Czas rehabilitacji po złamaniach, skręceniach czy operacjach może wynosić od kilku tygodni do kilku miesięcy, w zależności od rodzaju urazu i wieku dziecka.

Zaburzenia neurologiczne i genetyczne
Dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym, dystrofią mięśniową czy innymi schorzeniami neurologicznymi wymagają stałej i systematycznej rehabilitacji ruchowej, której celem jest uzyskanie maksymalnych możliwości fizycznych i ruchowych, a tym samym zwiększenie samodzielności i komfortu życia.

Wiek dziecka a efektywność rehabilitacji

Niemowlęta i małe dzieci (0-3 lata)

Rehabilitacja w tym wieku przynosi niezwykle szybkie efekty. Jest ona skuteczna ze względu na wysoką neuroplastyczność mózgu. Wiodące metody neurorozwojowe takie jak metoda NDT Bobath czy Vojta, uzupełniane innymi technikami z terapii manualnej czy mięśniowo-powięziowej, pomagają korygować asymetrie, normalizować napięcie mięśniowe, wzmacniać mięśnie i rozwijać prawidłowe wzorce ruchowe. Terapia u niemowląt zazwyczaj trwa od kilku miesięcy do roku, a regularność ćwiczeń i odpowiednią pielęgnacja i stymulacja w domu jest kluczowa.

Dzieci przedszkolne (3-6 lat)
W tym wieku terapia skupia się na poprawie koordynacji ruchowej, równowagi i wzmacnianiu mięśni. Przy umiarkowanych problemach czas rehabilitacji wynosi od kilku miesięcy do kilku lat, zależnie od diagnozy.

Dzieci w wieku szkolnym i nastolatki
Terapia może być bardziej złożona, ponieważ starsze dzieci mają już utrwalone wzorce ruchowe, które wymagają większego wysiłku, aby je zmienić. W przypadku wad postawy rehabilitacja często trwa od roku wzwyż. Intensywność terapii i zaangażowanie rodziny

Czy da się przyspieszyć proces rehabilitacji?

Kluczowym aspektem w kwestii długości trwania rehabilitacji całościowo są takie aspekty jak częstotliwość zajęć i zaangażowanie rodziców i dzieci. O co dokładnie chodzi? 

Dla większości dzieci zaleca się 1-2 sesje tygodniowo z fizjoterapeutą oraz codzienne ćwiczenia w domu. Im bardziej regularne i systematyczne działania, tym szybciej można osiągnąć efekty. Tutaj rodzice i opiekunowie odgrywają kluczową rolę, szczególnie w przypadku niemowląt i małych dzieci. Praca w domu zgodnie z zaleceniami terapeuty przyspiesza proces rehabilitacji.

Ponadto umiejętne dobieranie przez fizjoterapeutę odpowiednich technik i korzystanie z wielu metod, pozwala osiągnąć zamierzony cel terapii. Do takich metod i technik należą m.in.: wspomaganie rehabilitacji kinesiotapingiem, terapia czaszkowo-krzyżowa, integracja sensoryczna czy technikami osteopatycznymi.
Dodatkowo korzystanie przez małego pacjenta z hipoterapii (jazda konna), zajęć ruchowych (np. pływanie, wspinaczka, sporty walki typu judo) również pomagają przyspieszyć proces rehabilitacji oraz poprawę funkcji ruchowych.

Rehabilitacja dzieci to proces indywidualny, dostosowany do potrzeb i możliwości każdego pacjenta. W przypadku większości dzieci wymaga czasu, zaangażowania i systematyczności zarówno dziecka jak i rodziców. Kluczowe jest rozpoczęcie terapii jak najwcześniej oraz współpraca z doświadczonymi specjalistami. Regularne monitorowanie postępów i wprowadzanie korekt w planie terapii zwiększają szansę na szybkie i trwałe efekty.

MASAŻ PRZED I PO TRENINGU – KLUCZ DO LEPSZEJ REGENERACJI I… WYNIKÓW!

Masaż przed i po treningu to skuteczna metoda wspierania ciała na każdym etapie aktywności fizycznej. Właściwie wykonany może pomóc nie tylko w poprawie wyników treningowych, ale także w przyspieszeniu regeneracji i zmniejszeniu ryzyka kontuzji.  Specjaliści zalecają, aby regularny masaż był integralną częścią rutyny treningowej. Dlaczego?

Bieganie boso, jakie niesie ze sobą korzyści.

Zielona trawa na ogródku kusi, aż się prosi, żeby pobiegać po niej boso.

Pora zastanowić się zatem jakie są zalety, a jakie wady bosych stópek w przypadku dzieci.

+ stymulacja zmysłów

Mniejsze i większe stópki dotykają różnych struktur, co stymuluje percepcję zmysłową dziecka. Dodatkowo dziecko uczy się że w przypadku nierównego podłoża należy poruszać się ostrożniej.

+ rozwój mięśni

Naturalne ułożenie stopy, nieskrępowanej obuwiem (w najgorszym wypadku dodatkowo źle dobranym) pomaga wzmocnić mięśnie stóp i nóg

+ poprawa równowagi i koordynacji dziecka

Jest to szczególnie istotne na wczesnych etapach rozwoju dziecka. Dzieci które biegają boso rzadziej przewracają się, ponieważ mają lepiej wykształcone reakcje równoważne.

+ prawidłowy rozwój stóp

Chodzenie boso zmniejsza się prawdopodobieństwo wystąpienia płaskostopia i innych wad.

+ automasaż

Chodzenie boso działa na stópki niczym automasaż, poprawia także ichukrwienie.

+ wykrycie zaburzeń SI

Jeśli zauważasz, że Twoje dziecko wydaje się nie tolerować różnych nawierzchni i zbyt dużej ilości bodźców dotykowych, warto zwrócić się do terapeuty integracji sensorycznej w celu wczesnej identyfikacji ewentualnych zaburzeń na tym polu.

Mając na uwadze powyższe korzyści, nie należy zapominać także o ewentualnych zagrożeniach.

– ryzyko urazów

Bieganie boso może prowadzić do skaleczeń i ran. Kamienie, śmieci i owady mogą stanowić potencjalne zagrożenie dla bosych stópek.

– infekcje i choroby skórne

Chodzenie boso w miejscach publicznych może narażać dzieci na kontakt grzybami i pasożytami.

– ból stóp

Chodzenie po nawierzchniach twardych takich jak beton, czy kamienie może powodować ból i dyskomfort dziecka.

Warto zachęcać dziecko do biegania na boso w bezpiecznych miejscach, korzyści zdrowotne są nie do przecenienia. Przy zachowaniu odpowiedniej uważności i profilaktyki w postaci odpowiedniej higieny stóp nie tylko wpłyniemy na prawidłowy rozwój stóp dziekca, ale m. in. poprzez różne temperatury ziemi zwiększamy odporność dziecka.

Lato idzie, zatem buty w dłoń i uwolnijmy mniejsze i większe stópki!

Pozwólmy zarówno dziecięcym jak i naszym stopom odpocząć i pozwólmy im na naturalny ruch.

Pierwsza wizyta u fizjoterapeuty, jak się do niej przygotować?

Wizyta u fizjoterapeuty może być stresującym doświadczeniem dla dziecka, zwłaszcza jeśli jest to jego pierwsza wizyta. Odpowiednie przygotowanie może pomóc dziecku poczuć się bardziej komfortowo i zminimalizować ewentualny strach.
Przedstawiamy kilka pomysłów, które mogą pomóc w przygotowaniu dziecka na wizytę u fizjoterapeuty:

1. Wyjaśnij, kim jest fizjoterapeuta: W zrozumiały sposób opowiedz dziecku, że fizjoterapeuta to specjalista, który pomaga ludziom w zdrowieniu, poprzez ćwiczenia i terapie ruchowe. Możesz użyć prostego języka i metafor, aby pomóc dziecku zrozumieć rolę fizjoterapeuty.
2. Przygotowanie psychiczne: Rozmawiaj z dzieckiem o wizycie u fizjoterapeuty kilka dni wcześniej. Opowiedz, że to normalne spotkanie, które pomoże mu czuć się lepiej. Zadawaj pytania i słuchaj ewentualnych obaw, abyś mógł je rozwiać.
3. Zabawa w fizjoterapeutę: Zorganizuj zabawę, w której dziecko może udawać fizjoterapeutę i „ćwiczyć” na swoich zabawkach lub pluszowych zwierzątkach. To może pomóc dziecku poczuć się pewniej i zrozumieć, że fizjoterapia to rodzaj zabawy.
4. Opowiedz o samej wizycie: Wyjaśnij, co dzieje się podczas wizyty. Opowiedz, że fizjoterapeuta będzie pytać o to, jak się czuje i co może boleć, a potem wspólnie znajdą ćwiczenia, które pomogą w poprawie.
5. Zabierzcie ulubioną zabawkę: Zachęć dziecko do zabrania swojej ulubionej zabawki lub kocyka na wizytę. To może mu pomóc się uspokoić.
6. Wygodne ubranie: Wybierz dla dziecka wygodne ubranie, które będzie łatwe do rozebrania i założenia, jeśli będzie to konieczne podczas ćwiczeń.
7. Pozytywne nastawienie: Przygotuj dziecko na pozytywny wynik wizyty. Powiedz mu, że fizjoterapeuta jest tu po to, aby pomóc i że to krok w kierunku lepszego samopoczucia.
8. Nagroda po wizycie: Umów się z dzieckiem na małą nagrodę po wizycie u fizjoterapeuty, na przykład wspólną zabawę, ulubione jedzenie czy czas spędzony razem.

Pamiętaj, że każde dziecko jest inne, dlatego warto dostosować podejście do jego charakteru i potrzeb. Ważne jest, aby stworzyć atmosferę zaufania i wsparcia, dzięki której wizyta u fizjoterapeuty stanie się dla dziecka pozytywnym doświadczeniem.

Czym jest metoda DENEMS?

Metoda fizjoterapeutyczna Developmental Neuro-Motor Stimulation (DENEMS)
kierowana jest do dzieci i młodzieży cierpiących z powodu nerwowo-motorycznych
zaburzeń powstających w procesie rozwoju organizmu, od urodzenia, aż do
zakończenia procesów wzrostowych. Grupa docelowa obejmuje dzieci z wszelkimi
dysfunkcjami układu nerwowego (mózgowe porażenie dziecięce, wady rozwojowe
rdzenia kręgowego), zespołami genetycznymi, zaburzeniami przetwarzania
sensorycznego, w stanach pourazowych, pooperacyjnych oraz z wadami postawy
ciała. Metodę DENEMS można sklasyfikować jako podejście neurofizjologiczne oraz
neurorozwojowe.

W metodzie DEMENS istotną rolę odgrywają trzy zmienne charakteryzujące
pacjenta: wiek, poziom niepełnosprawności (wyrażony za pomocą skali Gross Motor
Function Classification Score (GMFCS) oraz dominujący typ zaburzeń napięcia
mięśniowego (hiper- vs hipotonia). Wszystkie z nich wpływają na dobór środków
terapeutycznych. Odmienne podejście stosowane jest u niemowląt, u dzieci w wieku
przedszkolnym i wczesnoszkolnym, oraz u młodzieży. Inne środki dedykowane są
osobom o wysokim stopniu niepełnosprawności (GMGCS IV-V) oraz pacjentom z
niepełnosprawnością umiarkowaną i lekką (GMFCS I-II), jak również z podwyższonym
(hipertonia) i obniżonym (hipotonia) napięciem mięśniowym. Proces terapeutyczny
obejmuje młodych pacjentów w całym okresie ich rozwoju i dojrzewania, od
momentu urodzenia do zakończenia procesów wzrostowych, tj. do czasu uzyskania
pełnego skostnienia szkieletu. W całym tym okresie podstawową zasadą metody
pozostaje utrzymanie ciągłości procesu usprawniania, przez co przybiera on
jednolity charakter i opiera się o spójnie ewoluujące cele terapeutyczne.

Autorzy:
dr Anna Gogola oraz dr hab. Rafał Gnat

Terapia czaszkowo – krzyżowa

Terapia czaszkowo-krzyżowa (Cranio-Sakralna), to bardzo delikatna terapia osteopatyczna. Podstawą zabiegu jest wyczucie rytmu czaszkowego, a sam zabieg polega na lekkim trzymaniu czaszki lub kości krzyżowej pacjenta i bardzo subtelnym, nieinwazyjnym dotyku dłoni terapeuty (z wykorzystaniem odpowiednich technik i ułożenia rąk).

Terapia ta jest idealna dla pacjentów bardzo wrażliwych na ból, dzieci, a nawet niemowląt.

• zaburzenia ze spektrum autyzmu, zespół Aspergera
• zaburzenia emocjonalne u dorosłych i dzieci
• nadpobudliwość, dysleksja
• zaburzenia depresyjne, lękowe, nerwice, zaburzenia koncentracji
• bruksizm, wady wymowy
• migreny, napięciowe bóle głowy, problemy z zatokami
• zespół stresu pourazowego
• bóle kręgosłupa i kończyn

Terapia mięśniowo – powięziowa.

Terapia mięśniowo – powięziowa oparta jest o koncepcję taśm mięśniowo-powięziowych, traktuje ciało jako całość. Jej główne założenie to odnalezienie przyczyny problemu, a następnie wypracowanie prawidłowych nawyków ruchowych. Dla każdego pacjenta dobierana jest indywidualnie na bazie wywiadu forma terapii, może to być:

• masaż i ucisk konkretnych części ciała,
• automasaż polegający na rozluźnianiu i relaksacji powięzi,
• specjalnie dobrany trening powięziowy złożony z płynnych i dynamicznych ćwiczeń.

Terapia ta jest skuteczna w walce z bólem mięśni, stawów, kręgosłupa, bólem głowy, bólami napięciowymi lub wynikające ze sztywności mięśni, rwa kulszowa, migreny, drętwienia kończyn lub obrzęk kończyn, stany pourazowe, ograniczenie ruchomości stawów. Jest także bezpieczna dla kobiet w ciąży w II i III trymestrze, a także w okresie połogu.